ایستگاه قرنطینه جفتگیری ملکه

معمولا برای آزمایش ایستگاه جفتگیری و مطمئن شدن از عدم وجود زنبورهای نر از کندوها غریبه، یک بازدید کلی تا شعاع 10-15 کیلومتری نیاز است. بعد از این بازدید اولیه و اطمینان از عدم وجود زنبوردار در نزدیکی محل مورد نظر، تعداد 15-20 ملکه باکره را به کندوچه ها جفتگیری بدون وجود زنبور نر معرفی کرده و کندوچه ها را در محل مستقر می کنند.
بازدیدهای متوالی از این کندوها تا 20 روز بعد از استقرار انجام میگیرد، اگر بین  65-75 درصد از ملکه های معرفی شده نر ریز شدند و یا از بین رفتند این نشان از خالی بودن محل مورد نظر از تعداد زیاد زنبور نر دارد و به عنوان یک ایستگاه جفتگیری ملکه پذیرفته می شود.
سعی می کنم در وقت مقتضی اطلاعات بیشتری در این رابطه بنویسم
در ادامه بحث ایستگاه جفتگیری، باید عرض کنم در ادامه تست کردن ایستگاه جفتگیری و بعد از مستقر کردن کندوچه های حاوی ملکه باکره بدون وجود زنبور نر، این ملکه ها بدلیل عدم وجود زنبور نر کافی معمول بیشتر از 10 بار از کندو خارج شده و هر بار بدون یافتن شانسی برای جفتگیری به کندو بر می گردند که این خروج بیش از نرمال باعث کشته شدن ملکه به دلایل مختلف و یا نهایتا برگشت ملکه به کندوچه و شروع نرریزی می شود. در صورتی که در یک محل با وجود نرهای فراوان ملکه های باکره برای جفتگیری یک یا حد اکثر دوبار از کندو خارج می شوند.
بعد از اطمینان از عدم وجود کلنی های تولید کننده زنبور نر شما می توانید با مستقر کردن کندوهای تولید کننده زنبور نر در محل مورد نظر که این کندوها قادر به تولید تعداد بالای زنبور نر (معمولا 2000-4000) به ازای هر کندو هستند احتمال جفتگیری ملکه های باکره انتخاب شده تا بالا تر از 95% با زنبورهای تولیدی توسط کندوهای انتخابی افزایش دهید.

منبع : دکتر اسماعیل امیری